आपल्या मायबोली मराठी आणि अहिराणी भाषेतील माझ्या काही चारोळ्या, कविता, थोडंफार केलेलं लिखाण या ब्लॉगच्या माध्यमातून तुमच्या पर्यंत पोहचवण्यासाठी केलेला एक प्रामाणिक छोटेखानी प्रयत्न.. इथं मनमोकळं बिनधास्त हिंडा फिरा, अगदी आपल्या स्वतःच्या घरात, बगिच्यात फिरता तसं..

Tuesday, July 14, 2020
Friday, July 10, 2020
Saturday, June 6, 2020
शिव राज्याभिषेक
ढोल ताशे चौघडे वाजू लागलेत, मोठी पहाट झाली, सूर्याचं किरणं ही हा आजचा क्षण बघण्यास आतुर झालीत, चौघडा दनानु लागला, मंगल वाद्यांचे निनाद रायगडावर निनादु लागलेत, सगळ्यांचीच तारांबळ उडाली आज राजे छत्रपती होणार!
गागाभट्टानी अभिषेकप्रयोगास प्रारंभ केला, पंचामृतस्नान महाराजांना करण्यात आलं, नंतर अभिषेक सुरू झाला. गंगा, यमुना, सिंधू सारख्या सप्तगंगाच्या धारा महाराजांच्या मस्तकावरून अंगाखांद्यावर घळघळू लागल्या. सप्तगंगा आनंदी झाल्या, ह्या सगळ्या नद्या महाराजांना काय म्हणाल्या असतील? सप्तगंगा हर्षभरे खळाळल्या. समुद्रोकस्नान झाले, उष्णोदकाचे कलश महाराजांच्या मस्तकावर रिते होऊ लागले. काशांच्या पात्रता भरलेल्या तुपात महाराजांनी आपले मुखावलोकन केले. नंतर शुभ्रवस्त्रे व अलंकार धारण केले. शस्त्र धारण केली. महाराज सिंहासनारोहनासाठी निघाले, आऊ साहेबांना नमस्कार करावयास आले. सुवर्ण दंड घेतलेले अष्ठप्रधान यांच्यासह राजे राजसभेत प्रवेशले. राजसभेत उत्सुक मनाने उभे असलेले हजारो लोक रयत यांची मने आनंदाने भरून आली.
राजे एका हातात बलदंड असा राजदंड अन् दुसर्या हातात भवानी तलवार पेलून सिंहाप्रमाणे धीमी, ऐटदार पावले टाकीत, आपली तीक्ष्ण तेजस्वी नजर चौफेर फिरवीत, हलकेच पापण्या मिटून, अगदी नकळत अशा स्मिताने झडणार्या मुजर्यांचा स्विकार करीत येतायत. सोबतच स्वराज्याचे पहिले राजपुत्र, धाकल धनी शंभूराजे आपल्या पित्याचे अनुकरण करीत दमदार पावले टाकीत सिंहासन जवळ करीत आहेत. सोयरा माँसाहेब अखंडलक्ष्मीअलंकृत अशा वैभवलक्ष्मी महाराज्ञी शोभतायत, आऊ साहेबांच्या डोळ्यात सुखाचे अश्रू थांबत नाहींयत.
दर्याखोर्यातील काटक मावळे एकत्र करणार्या, निबिड अन् बेलाक अशा सह्याद्रीत गडकोट बांधणार्या, जिंकणार्या शिवबापासून, दिल्लीपती औरंगजेबाचा त्याच्याच दरबारात पाणउतारा करणार्या, कारतलबखान, फत्तेखान, शायिस्तेखान, अफजलखान, बहादुरखान अशा एकेक बलाढ्य योध्द्यांचे पारिपत्य करणार्या, रांझ्याच्या पाटलाचा चौरंगा करणार्या शिवाजी महाराजांपासून तो थेट बत्तीसमणी सिंहासानाचे चक्रवर्ती सम्राट होइपर्यंत छत्रपती शिवाजी महाराज होईपर्यंत पाहणार्या लोकांचे शेले मुजरा घालताना आपसुक डोळ्यांशी गेलेत आणि आठ सिंहांच्या सिंहासनावर एक मराठ्यांचा नरसिंह मुजोर परक्यांचे, ईंग्रज, डच, मोगल, आदिल, पोर्तुगालांचे मुजरे, कुर्निसात स्वीकारीत
सिंहासानारुढ होणारंय
महाराज सिंहासनाच्या समोर आलेत, सिंहासनाचा एकूण थाट अप्रतिम. आपला एक गुडघा टेकवून राजेंनी त्या बत्तीस मन सोन्याच्या सिंहासनाला मस्तक लववून वंदन केले. नंतर पूर्वाभिमुख उभे राहिले. नगारे, चौघडे, शिंगे, हलग्या, ताशे तमाम वाद्ये आणि तोफाबंदुका सुसज्ज झाल्यात. सर्वांचे डोळे महाराजांच्या मूर्तीवर खिळले. स्वराज्याचा तो न भूतो न भविष्य, सुवर्ण, अमृताचा, याची देही याची डोळा बघावा अस तो क्षण उगवला, गागा भट्टानी वेदमंत्र म्हणायला घेतले. त्या प्रचंड वेदघोषात महाराज सिंहसनाला पदस्पर्श न होऊ देता सिंहासनावर स्थानापन्न झाले! आणि एकच कल्लोड उडाला, सनई, चौघडे, ताशे यांनी धुमधडाका उडविला. तोफ्याच्या बंदुकानी दाही दिशा दणाणून सोडल्या, सभाजनांनी सुगंधी फुलांची, अक्षदांची, लाह्यांची महाराजांवर अविरत वृष्टी केली. हजारो कंठातून एकच एक गर्जना उठली
"छत्रपती शिवाजी महाराज की जय!"
"छत्रपती शिवाजी महाराज की जय!"
"छत्रपती शिवाजी महाराज की जय!"
टाळ्या कडाडल्या तोफा दणाणल्या स्वराज्याच्या सर्वच्या सर्व किल्यांवर याचवेळी तोफांचा दणदणाट सुरू झाला, सारे स्वराज्य आनंदून गेले. या जयजय काराणे दिल्लीच्या कानठळ्या बसल्या! विजापूर बधिर झाले! फिरंग्यांची झोप उडाली! दक्खनच्या दौलतीच्या नौबती सर्वदूर ऐकू गेल्यात. राजसभा देहभाव विसरली होती, कसं काय आणि कोणत्या शब्दात सांगावं?
सर्व स्त्री वर्गाने महाराजांना ओवाळले व आपला आदर, प्रेम, कौतुक, व आशीर्वाद व्यक्त केला. नंतर मोत्यांची झालर लावलेल, रत्नजळीत राजछत्र गागाभटांनी राजेंच्या मस्तकावर धरले! आणि गागाभटांनी उच्च स्वरांत घोषणा केली, शिवाजीराजे आज छत्रपती झाले..!
राजा शिवछत्रपती ! प्रौढप्रताप पुरंदर क्षत्रियकुलावतंस महाराज सिंहासनाधिश्वर राजा शिवछत्रपती शिवाजी महाराज की जय! जय! जय!
इथल्या रयतेच्या मनातला उत्साह आणि तोफेची भांडी अवघ्या पृथ्वीला दणाणून सांगत आहेत
"आमचं राजं छत्रपती झालं !!!
आमचं राजं छत्रपती झालं !!!
आमचं राजं छत्रपती झालं !!
गागाभट्टानी अभिषेकप्रयोगास प्रारंभ केला, पंचामृतस्नान महाराजांना करण्यात आलं, नंतर अभिषेक सुरू झाला. गंगा, यमुना, सिंधू सारख्या सप्तगंगाच्या धारा महाराजांच्या मस्तकावरून अंगाखांद्यावर घळघळू लागल्या. सप्तगंगा आनंदी झाल्या, ह्या सगळ्या नद्या महाराजांना काय म्हणाल्या असतील? सप्तगंगा हर्षभरे खळाळल्या. समुद्रोकस्नान झाले, उष्णोदकाचे कलश महाराजांच्या मस्तकावर रिते होऊ लागले. काशांच्या पात्रता भरलेल्या तुपात महाराजांनी आपले मुखावलोकन केले. नंतर शुभ्रवस्त्रे व अलंकार धारण केले. शस्त्र धारण केली. महाराज सिंहासनारोहनासाठी निघाले, आऊ साहेबांना नमस्कार करावयास आले. सुवर्ण दंड घेतलेले अष्ठप्रधान यांच्यासह राजे राजसभेत प्रवेशले. राजसभेत उत्सुक मनाने उभे असलेले हजारो लोक रयत यांची मने आनंदाने भरून आली.
राजे एका हातात बलदंड असा राजदंड अन् दुसर्या हातात भवानी तलवार पेलून सिंहाप्रमाणे धीमी, ऐटदार पावले टाकीत, आपली तीक्ष्ण तेजस्वी नजर चौफेर फिरवीत, हलकेच पापण्या मिटून, अगदी नकळत अशा स्मिताने झडणार्या मुजर्यांचा स्विकार करीत येतायत. सोबतच स्वराज्याचे पहिले राजपुत्र, धाकल धनी शंभूराजे आपल्या पित्याचे अनुकरण करीत दमदार पावले टाकीत सिंहासन जवळ करीत आहेत. सोयरा माँसाहेब अखंडलक्ष्मीअलंकृत अशा वैभवलक्ष्मी महाराज्ञी शोभतायत, आऊ साहेबांच्या डोळ्यात सुखाचे अश्रू थांबत नाहींयत.
दर्याखोर्यातील काटक मावळे एकत्र करणार्या, निबिड अन् बेलाक अशा सह्याद्रीत गडकोट बांधणार्या, जिंकणार्या शिवबापासून, दिल्लीपती औरंगजेबाचा त्याच्याच दरबारात पाणउतारा करणार्या, कारतलबखान, फत्तेखान, शायिस्तेखान, अफजलखान, बहादुरखान अशा एकेक बलाढ्य योध्द्यांचे पारिपत्य करणार्या, रांझ्याच्या पाटलाचा चौरंगा करणार्या शिवाजी महाराजांपासून तो थेट बत्तीसमणी सिंहासानाचे चक्रवर्ती सम्राट होइपर्यंत छत्रपती शिवाजी महाराज होईपर्यंत पाहणार्या लोकांचे शेले मुजरा घालताना आपसुक डोळ्यांशी गेलेत आणि आठ सिंहांच्या सिंहासनावर एक मराठ्यांचा नरसिंह मुजोर परक्यांचे, ईंग्रज, डच, मोगल, आदिल, पोर्तुगालांचे मुजरे, कुर्निसात स्वीकारीत
सिंहासानारुढ होणारंय
महाराज सिंहासनाच्या समोर आलेत, सिंहासनाचा एकूण थाट अप्रतिम. आपला एक गुडघा टेकवून राजेंनी त्या बत्तीस मन सोन्याच्या सिंहासनाला मस्तक लववून वंदन केले. नंतर पूर्वाभिमुख उभे राहिले. नगारे, चौघडे, शिंगे, हलग्या, ताशे तमाम वाद्ये आणि तोफाबंदुका सुसज्ज झाल्यात. सर्वांचे डोळे महाराजांच्या मूर्तीवर खिळले. स्वराज्याचा तो न भूतो न भविष्य, सुवर्ण, अमृताचा, याची देही याची डोळा बघावा अस तो क्षण उगवला, गागा भट्टानी वेदमंत्र म्हणायला घेतले. त्या प्रचंड वेदघोषात महाराज सिंहसनाला पदस्पर्श न होऊ देता सिंहासनावर स्थानापन्न झाले! आणि एकच कल्लोड उडाला, सनई, चौघडे, ताशे यांनी धुमधडाका उडविला. तोफ्याच्या बंदुकानी दाही दिशा दणाणून सोडल्या, सभाजनांनी सुगंधी फुलांची, अक्षदांची, लाह्यांची महाराजांवर अविरत वृष्टी केली. हजारो कंठातून एकच एक गर्जना उठली
"छत्रपती शिवाजी महाराज की जय!"
"छत्रपती शिवाजी महाराज की जय!"
"छत्रपती शिवाजी महाराज की जय!"
टाळ्या कडाडल्या तोफा दणाणल्या स्वराज्याच्या सर्वच्या सर्व किल्यांवर याचवेळी तोफांचा दणदणाट सुरू झाला, सारे स्वराज्य आनंदून गेले. या जयजय काराणे दिल्लीच्या कानठळ्या बसल्या! विजापूर बधिर झाले! फिरंग्यांची झोप उडाली! दक्खनच्या दौलतीच्या नौबती सर्वदूर ऐकू गेल्यात. राजसभा देहभाव विसरली होती, कसं काय आणि कोणत्या शब्दात सांगावं?
सर्व स्त्री वर्गाने महाराजांना ओवाळले व आपला आदर, प्रेम, कौतुक, व आशीर्वाद व्यक्त केला. नंतर मोत्यांची झालर लावलेल, रत्नजळीत राजछत्र गागाभटांनी राजेंच्या मस्तकावर धरले! आणि गागाभटांनी उच्च स्वरांत घोषणा केली, शिवाजीराजे आज छत्रपती झाले..!
राजा शिवछत्रपती ! प्रौढप्रताप पुरंदर क्षत्रियकुलावतंस महाराज सिंहासनाधिश्वर राजा शिवछत्रपती शिवाजी महाराज की जय! जय! जय!
इथल्या रयतेच्या मनातला उत्साह आणि तोफेची भांडी अवघ्या पृथ्वीला दणाणून सांगत आहेत
"आमचं राजं छत्रपती झालं !!!
आमचं राजं छत्रपती झालं !!!
आमचं राजं छत्रपती झालं !!
Thursday, May 7, 2020
Sunday, March 8, 2020
Subscribe to:
Posts (Atom)