कविता

कविता

बाप

खाली फुकट करायचो हट्ट

बालपणी मलाच नव्हती अक्कल

बापाने पुरवले सगळे हट्ट

कदाचीत तोच आहे विठ्ठल,

आयुष्यभर चालत आली माग

ही जिंदगीची कसोटी

मी का पुजावे उगाच 33 कोटी 

जर माझा बापच आहे विठ्ठल!

-भावेश रतिलाल सोनार

आठवणी

आठवणी येत नाही, त्या हळूवार उतरतात आत शांत पडलेल्या हृदयाच्या काठावर.
साठवत जावं त्यांना मन आणि अंतरंगात.
रमू द्यावं, मनसोक्त हिंडु द्यावं त्यांना..
सूर्यास्तानंतर शांत बघत बसावं समोरच्या शांत आसमंताकडे..
हळुवार येणाऱ्या वाऱ्यासोबत एकटंच बोलत बसावं..

एकांताची व्याख्या माहीत आहे का?
तिथं भेटी होतात दुरावलेल्या नात्यांच्या,
बांध फुटतो विस्कटलेल्या मनातील भावनांना..
-भावेश रतिलाल सोनार

पावसाचा साज 

तुझ्यासाठी मी पावसाचा साज आणलाय !
एक एक थेंबाची मोहनमाळ बनवलीय,
टपोऱ्या पेंगोळ्यांचे झुमके आणलेयत.
मंद धुक्यातील हिरवळीचे काकन आणलेयत,
टपटप नाऱ्या मोत्यांचे पैंजण सुद्धा आणलंय.

भरून आलेल्या आभाळाची काजळ रेषा तुझ्या पापणीवर,
तुफान वादळाचा नाद घुमूदे पदरभर.
मला आवडतो म्हणून मातीच्या सुगंधाचे अत्तर लावून बघ,
गोजिरवाण श्रावण फुल तुझ्या लांब केसात मळून घे.
नखशिखांत पावसालाही तुझ्या सौंदर्याचा मोह होतोय!
तुझ्यासाठी मी पावसाचा साज आणलाय!

-भावेश सोनार